Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Κάτι αλλάζει...









Κάτι αλλάζει.


Βλέπω γύρω μου πρόσωπα αποφασισμένα.
Πρόσωπα που έχουν περπατήσει μέσα στο σκοτάδι της απόγνωσης κι έχουν σφυρηλατηθεί μέσα στη λαίλαπα της οργής.


Το άδικο πνίγει.
Το άδικο θα πνίξει αυτούς που το μοίρασαν αθρόα...


Δεν είναι πια οι λίγοι αυτοί που αντιδρούν.
Δεν είναι πια οι "περιθωριακοί".
Δεν είναι μόνο οι ακραία πολιτικοποιημένοι.
Δεν είναι μόνο οι Αριστεροί.
Δεν είναι μόνο οι Αναρχικοί.


Είναι ο απλός πολίτης που αρχίζει να φτύνει το Σύστημα.
Που αντιλαμβάνεται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο την κοροϊδία που υφίσταται.


Δεν μπορεί να πεισθεί πως οι περικοπές στον -ήδη- χαμηλό μισθό του μπορούν να σώσουν τη χώρα.
Μα, ακόμα κι αν πείθεται πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό, δεν πιστεύει πως είναι δίκαιο να πληρώσει αυτός τα σπασμένα.


Ακούω να μιλάνε για προσωπική ευθύνη.
Ακούω να μιλάνε για πελατειακό Κράτος.
Ακούω να μιλάνε για ρουσφέτια.
Και σε όλα τα παραπάνω να προσάπτουν ευθύνες στον πολίτη· να τον χρίζουν "συνυπεύθυνο".


Και συμφωνώ.
Ναι, είμαστε συνυπεύθυνοι.
Είμαστε συνυπεύθυνοι που αφήσαμε να μας διαβρώσει ένα σάπιο Κράτος.
Είμαστε συνυπεύθυνοι που βάλαμε τη βολή μας πάνω από την κοινωνική συνείδηση.
Είμαστε συνυπεύθυνοι που κάναμε την ψήφο μας εξαγοράσιμη.


Αλλά, κύριοι πολιτικοί και λοιπά παπαγαλάκια, πρέπει να έχετε πολύ θράσος για να κατηγορείτε εσείς τους πολίτες.


Γιατί όλο αυτό το βδέλυγμα της Ελληνικού Παρακράτους , το στήσατε εσείς. Και το στήσατε με τεράστια αποτυχία.


Και δεν νιώθετε ίχνος ντροπής που βγαίνετε τώρα και λέτε στο λαό: "Πώς τολμήσατε να πέσετε στο λάκκο που σας σκάψαμε" ;


Εσείς, που στήσατε όλον αυτό το μηχανισμό;
Εσείς, που αφήσατε το Κεφάλαιο να εξαγοράσει τον εθνικό πλούτο;
Εσείς, που βάλατε χέρι στα δεδουλευμένα των ελληνικών χεριών;
Εσείς, που ξεπουλήσατε ό,τι άνηκε κάποτε στον λαό;
Εσείς, που φτιάξατε συντεχνίες με ημετέρους και μεγαλο-εργολάβους;
Εσείς, που αναθέσατε τα εθνικά έργα σε συγγενείς και φίλους;
Εσείς, που ωθήσατε στα όρια της φτώχειας τον εργαζόμενο ;
Εσείς, που βοηθήσατε τον πάμπλουτο να γίνει ζάμπλουτος ; 




Η οργή του κόσμου φάνηκε και στις 23 του Φλεβάρη, όταν πέντε χιλιάδες άτομα φώναζαν ρυθμικά έξω από τη Βουλή "Κλέφτες,κλέφτες!". 


Η οργή του κόσμου φαίνεται καθημερινά. 


Μα η οργή πρέπει να είναι μόνο η αρχή.
Η οργή πρέπει να αποτελέσει την κινητήριο δύναμη για Ακτιβισμό.


Να βγούμε στους δρόμους, στις πλατείες, στα πάρκα.
Να φωνάξουμε. 
Να απαιτήσουμε.
Να συζητήσουμε.


Δεν είναι γενικό. Δεν είναι γενικόλογο. Απλά χρειάζεται λίγη οργάνωση. Και πολλή θέληση.


Δε θέλουμε Βία, δε θέλουμε Τραμπουκισμούς.
Θέλουμε μόνο να ακουστούμε. Επιτέλους, να απαιτήσουμε με αξιώσεις. Να ζητήσουμε πίσω τη χαμένη μας αξιοπρέπεια.


Βέβαια, οι "Δυνάμεις Καταστολής" (κατά κόσμον "μπάτσοι" ), θα είναι εκεί για να μας σταματήσουν.






Αυτές είναι οι εντολές τους : να μας σταματήσουν από το να διεκδικήσουμε. 
Αυτή ήταν η εντολή τους και τις προάλλες στο Σύνταγμα: να διαλυθεί το πλήθος.
Δεν τους μισούμε. Απλά τους λυπόμαστε. Και τους καταπολεμάμε με ό,τι αμυντικό μέσο έχουμε. Δεν τη θέλουμε τη βία τους. Μπορούμε και χωρίς αυτή.


Αν όμως είμαστε πολλοί, τότε καμιά χουντική κι απρόκλητη παρέμβαση δε θα μπορέσει να μας κρατήσει πίσω.
Αν είμαστε πολλοί, θα ακουστούμε.


Δε θέλουμε μια νέα Ταχρίρ. Θέλουμε μια Νέα Ελλάδα.
Κι αν ο μόνος τρόπος να το καταφέρουμε αυτό είναι να βραχυκυκλώσει η λειτουργία του ναού της ανομίας (Βουλή), τότε αυτό θα κάνουμε.
Θα είμαστε Σύνταγμα κάθε μέρα, μέχρι να ακουστούμε. 








Υ.Γ.1 : Και αύριο θα υπάρχουν συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα. Μήπως να πας κι εσύ; 


Υ.Γ.2 : Κάτι πρωτόγνωρο συνέβη πριν δυο μέρες: Η Ένωση Αστυνομικών υπαλλήλων Αττικής εξέδωσε μια ανακοίνωση-σοκ κατά της Κυβέρνησης. 
Είναι προφανές πως και οι ίδιοι οι μπάτσοι έχουν αρχίσει να κουράζονται και να καταλαβαίνουν πως δεν είναι τίποτα άλλο από ένα γρανάζι στη μηχανή του Συστήματος. Κατάλαβαν επιτέλους πως στέλνονται σαν πρόβατα στη σφαγή, με σκοπό να αποπροσανατολιστεί η οργή του κόσμου από τους πολιτικούς. Είναι το φαιδρό προσωπείο της Κυβέρνησης,που αδυνατεί να μιλήσει με όρους πολιτικούς ενώπιον του λαού που διεκδικεί. 
Προβλέπω πως η πραγματική επανάσταση θα αρχίσει όταν οι μπάτσοι αντιληφθούν το μέγεθος της κοροϊδίας και ταχθούν υπέρ μας. Ελπίζω να μην έχει χυθεί πολύ αίμα μέχρι να γίνει αυτό.




Υ.Γ.3 : Σε λίγο αυτά τα "μεμονωμένα" περιστατικά θα είναι η καθημερινότητα των διεφθαρμένων και θρασέων πολιτικών μας 












Και μια αφιέρωση, στο πνεύμα των καιρών ...





4 σχόλια:

  1. Είμαι λιγότερο αισιόδοξη. Φοβάμαι πως δυστυχώς λίγοι "κατάλαβαν"/"ξύπνησαν" κτλ. Πολλοί αντιδρούν όχι συνειδητοποιημένα αλλά επειδή το ζοριλίκι έφτασε στην αυλή τους -γνήσιοι εκπρόσωποι των Homo sapiens. "Μα φωνάζουν, αντιδρούν! Που το πρόβλημα;"

    Ρε μαζί τους, δεν λέω! Απλά η διαφορά μεταξύ συνειδητοποίησης και (ακόμα και οργανωμένων σπασμωδικών/απελπίσμένων κινήσεων) είναι πως οι πρώτες είναι διαρκείας -σε πλαίσιο χρόνων, σε πλαίσιο στάσης ζωής- και δεν καταπολεμούνται εύκολα ενώ οι δεύτερες μπορουν να λυγίσουν μπροστά σε επικοινωνιακά τρύκ, "μπόνους", κάποια ψιλοαυξησούλα κτλ.

    Μακάρι Φυσικέ να μην έχω δίκαιο, μας συμφέρει όλους και θα το ήθελα πραγματικά. Διότι στην περίπτωση που έχω δίκαιο τα πράματα είναι πολύ άσχημα...

    Επαναλαμβάνω πάλι, μαζί σας. Η παρούσα κατάσταση αρέσει σε λίγους, και δεν ανήκω σε αυτούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1. Αποκάλυψες το φύλο σου. Δεν ξέρω αν αυτό είναι πρόοδος ή ολίσθημα.

    2. Ακριβώς. Το θέμα είναι να αναπτυχθεί στον κόσμο η κοινωνική συνείδηση. Να μην αντιδράς -δηλαδή- μόνο όταν θίγονται τα δικά σου κεκτημένα/δικαιώματα. Να διαμαρτύρεσαι για το άδικο γενικά, ανεξάρτητα με το ποιον κλάδο αφορά.
    Ο νεοέλληνας έχει γενικώς τη νοοτροπία "μακριά απ'τον κώλο μου κι ας είναι όπου αλλού θέλει...".
    Αυτή η νοοτροπία είναι που πρέπει να εκλείψει.

    Τα παιδιά που κατεβαίνουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν, να 'σαι σίγουρος πως το κάνουν από αγνή αντίδραση. Αυτά τα παιδιά, που ορισμένοι τους αποκαλούν αναρχικούς, αντιεξουσιαστές (και πολλά άλλα παρεξηγημένα) είναι που σηκώνουν στις πλάτες τους το άδικο όλων των κοινωνικών ομάδων. Και τα λατρεύω εγώ αυτά τα παιδιά.
    Μακάρι όλοι μας να είχαμε τέτοια κοινωνική συνείδηση.

    Τώρα, για τους υπόλοιπους,δηλαδή για όλους αυτούς των πολυάριθμων σωματείων που διαδηλώνουν, δεν μπορώ να πω με σιγουριά.

    Ο χρόνος θα δείξει αν θα συνεχίσουν τους αγώνες ή αν θα συμβιβαστούν με λίγη καραμέλα που θα τους τάξει η (κάθε) κυβέρνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου; Ο ουρανός δικός μου η θάλασσα στα μέτρα μου Πώς να με κάνουν να τον δω τον ήλιο? μ'άλλα μάτια; Στα ηλιοσκαλοπάτια Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω... Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά;

    Ν.ΓΚΑΤΣΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...