Μπουρζουαζίας Λόγος

Λοιπόν, κοίταξε να δεις πώς έχουν τα πράγματα:

Ο κόσμος καταρρέει.

Αλλά εσένα σταρχίδια σου μωρέ, έχεις να σκεφτείς τι θα βάλεις απόψε στο κλαμπ.

Είναι βέβαια και ο Βαγγέλης, που σου το παίζει δύσκολος τώρα τελευταία, σε καταλαβαίνω. Του ‘πε κανένας ότι είναι κι όμορφος; Και πολύ του πέφτεις μη σου πω. Καλά τα σκέφτεσαι.

Απ’ την άλλη έχεις και τη Ρωξάνη που φαγώθηκε να σου γνωρίσει εκείνον τον γκόμενο απ’τη δουλειά, τον κούκλο το δίμετρο με το μπεμβέ το κάμπριο.

Μωρέ σε καταλαβαίνω. Στο τέτοιο σου , βασικά, για κείνους τους βρωμιάρηδες που ψοφάνε στο Υπατία – τι ωραίο κτήριο, έχεις δίκιο. Μήπως ήτανε και στη χώρα τους καθαροί για να τους κακοφανεί τώρα ή μήπως είχανε στη χώρα τους να φάνε; Α-χα-χα, γαμάτο αυτό το τελευταίο σου!

Και δε μου λες φιλενάδα, θα βάλεις τελικά εκείνο το ξώπλατο με τις δωδεκάποντες, ή να βάλεις καλύτερα το ξώβυζο, μια που τα έχεις και πλούσια τα ελέη τρομάρα σου.

Ο πρώην ο Γιώργος σε πήρε κάνα τηλέφωνο; Μπα,ε, έχει χαθεί αυτός. Έχει μπλέξει-λέει- με κάτι αναρχικούς και όλο τρέχουνε σε καταλήψεις και πορείες. Μωρή, αυτοί είναι λιγδιάρηδες, πώς τονε άντεχες ; Βέβαια μπορεί να έγινε αναρχοφάση ο τύπος επειδή τα μπλεξε μαζί σου και είδε τα καλά του φασισμού. Α, όλα κι όλα. Εγώ δεν τον παρεξηγώ. Σε ξέρω του λόγου σου τι καταπιεστικιά που είσαι ώρες-ώρες.

Μ’αυτά και μ’αυτά δε μου πες, σου αρέσει το συνολάκι;  Μου το κανε δώρο ο Βαλάντης για τη γιορτή μου-αυτή που είχε ξεχάσει και του κράταγα μούτρα για δυο βδομάδες. Είναι αυθεντικός Γκοτιέ, αν και η μάνα μου επιμένει πως το είδε σε κάποιον πάγκο στη Σάντα-Βάρβαρα. Δεν την πιστεύω, από την αρχή τον αντιπάθησε τον τζουτζούκο μου.

Έμαθες τι γίνεται καλέ στη Λιβύη; Της Αιγύπτου σου λέει… Σκοτώνονται σαν τα σκυλιά, αν και δεν έχω δει ποτέ σκυλιά να σκοτώνονται, μόνο ανθρώπους. Αλλά anyway. Εμένα με απασχολεί που θα ακυρωθεί τελικά το τουρ που είχαμε κανονίσει με τα κορίτσια για Βόρειο Αφρική. Πάλι κάνα δίχρονο θα κάνουμε να δούμε χαρά στα σκέλια μας οι έρμες… Γιατί καλός-χρυσός ο Βαλάντης, αλλά από κοκό βαλαντώσαμε χρυσή μου. Μιλάμε για άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο μου να βασιλεύει. Ο Μπερλουσκόνι μπροστά του ήρωας. Άλλο φρούτο κι αυτός… Τι τις θέλει όλες αυτές; Σάμπως πηδάει καθόλου; Στοίχημα πως πλερώνει μόνο για να βλέπει. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και τα βίτσια του επίσης…

Σ’ αφήνω φιλενάδα, ήρθε ο πουλμπόης και ντροπή είναι να το αφήνω να περιμένει το αγόρι μόνο. Βάλε στο γιουτουμπ  της Σαρρή  το «Αφρικανέ»  , να πιάσεις το κλίμα της εποχής γιατί δεν προλαβαίνω να σου εξηγήσω περισσότερα. Με καλεί το συζυγικό καθήκον. Και το κέρατο καθήκον είναι μωρή, ρώτα και την κυρία Πάγκαλου, κάτι ξέρει περισσότερο.

Φιδάκια κολοβά!