Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Φόβος: το Κλουβί

7/2/2011 : Ημέρα κατά του Φόβου

 





«Μην τρως τα νύχια σου, γρουσουζιά. Μη στηρίζεις το κεφάλι στα χέρια σου, γρουσουζιά. Μη σταυρώνεις τα χέρια σου, γρουσουζιά.»

Κάπως έτσι περνά από την οικογένεια σε μας ο φόβος.

Ήμασταν παιδιά ακόμα και αυτές είναι φράσεις που πολλοί από εμάς ακούγαμε επί χρόνια ολόκληρα. Αρκετοί από μας ,μάλιστα, θα τις αναπαραγάγουμε και στα δικά μας παιδιά. Είναι μια σαχλή και νοσηρή μορφή Παράδοσης .
Όταν ρωτούσαμε «γιατί είναι γρουσουζιά;» ,η απάντηση που παίρναμε είναι «έτσι».
Μεγαλώνοντας, άλλαξαν πολλά: ο τρόπος που σκεφτόμαστε, ο τρόπος που φοβόμαστε, ο τρόπος που πράττουμε, αλλά ένα έμεινε ίδιο: αυτό το  «έτσι».
Αυτό το αδιόρατο, απροσδιόριστο «κακό» που παραμονεύει πίσω από κάθε τέτοια πράξη.

Κι αν αυτά τα παραδείγματα σας φαίνονται «αθώα» και «χαζά» , υπάρχουν άλλα που έχουν πολύ πιο σκοτεινό ,υποχθόνιο και σκόπιμο υπόβαθρο.

Από μικροί έχουμε γαλουχηθεί με το φόβο.
Όχι με εκείνον το φόβο που μπορεί να σου σώσει τη ζωή σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, ή αυτόν που σε αποτρέπει από το να κρεμαστείς από το μπαλκόνι σου στον 5ο .

Πρόκειται για έναν άλλο φόβο, μέσα στον οποίο έχεις μουλιάσει και μαζί με σένα έχει σαπίσει κάθε αίσθησή σου για Ελευθερία και αυτονομία.
Πρόκειται για το φόβο που έχει έτσι περαστεί στον εγκέφαλό σου, ώστε να σε κρατάει περιορισμένο στα στενά, «ανθρώπινά» σου όρια.
Αυτόν που σου υποτάσσει να κοιτάς χαμηλά, να καταπατάς την ετυμολογία του όρου «Άνθρωπος» (άνω θρώσκω = κοιτάω ψηλά).

Από τη Θρησκεία μέχρι την Πολιτεία, σε έχουν μάθει να σκέφτεσαι ενοχικά για καθετί που μπορείς να κατακτήσεις. «Απαρνήσου τις απολαύσεις και τις ηδονές για να γίνεις Θεός μετά θάνατον» , «υπάκουσε στα όρια που σου θέτω για να ζήσεις Ζωή αξιοπρεπή και νόμιμη».
«Μην αναζητάς περισσότερα απ’ όσα σου έχουν δοθεί, μα να είσαι ευγνώμων και για αυτά τα λίγα που έχεις».

Μια Χρυσή Φυλακή που έχει περίτεχνα χτιστεί γύρω σου για να μην μπορείς να ατενίσεις με όρεξη την απεραντοσύνη της ύπαρξής σου. Όρια που μπαίνουν για να σε κρατήσουν μέσα σε ένα πεπερασμένο κόσμο που βολεύει αυτούς τους οποίους τον δημιούργησαν.

Μην μπερδεύεστε: δεν έχει να κάνει με το «μέτρον άριστον» των Αρχαίων. Όχι.
Δεν πρόκειται για Μέτρο. Πρόκειται για χαλινάρι.

Αντίθετα, σε ωθούν να απελευθερώσεις τις ικανότητές σου για να πλουτίσεις. «Απόκτησε!» σου λένε. «Φτιάξε αμύθητη περιουσία, να χαρείς τις απολαύσεις τις Ζωής», σε παροτρύνουν.
Μα κανείς δε μιλάει για την πνευματική σου ένδεια. Κανείς δε σου λέει να ανοίξεις το νου σου. Κανείς δε σε προτρέπει να πας πέρα από τα κατεστημένα.
Γιατί;

Μα γιατί έτσι σε θέλουν: να πιστεύεις ότι μπορείς να γίνεις Βασιλιάς ,αποκτώντας όλα τα αγαθά του Κόσμου, ενώ στην ουσία θα είσαι πιο κενός κι από τρύπα πολεμίστρας.

Και, μιλώντας για πολεμίστρα, σου έμαθαν ποτέ να πολεμάς για αυτά που θεωρείς αυτονόητα;
Σε έμαθαν ποτέ να πολεμάς για την ανάγκη σου να σκέφτεσαι; Για την ανάγκη σου να υπάρχεις;

Όχι. Σου έφτιαξαν  σύνορα, σε πέταξαν μέσα και σου είπαν «εσύ θα είσαι Έλληνας/Αλβανός/Αμερικάνος/Γερμανός και θα πρέπει αυτά τα σύνορα να υπερασπιστείς μέχρι που να πεθάνεις».
Σε βάφτισαν Χριστιανό/Μουσουλμάνο/Ινδουιστή/Βουδιστή και σου είπαν «αυτή είναι η Αλήθεια, ενώ όλα τα άλλα Ψέμα».

Σε έστρεψαν ενάντια στον Αδερφό σου. Ενάντια στη μόνη βιολογική σου συγγένεια σε τούτον τον Πλανήτη: τον Άνθρωπο.

Δεν είναι πλέον συνάνθρωπός σου ο Τούρκος, μα είναι απλά ένας ακόμα που θέλει να σου αφαιρέσει την Ελευθερία σου. Μια Ελευθερία που δεν είχες ποτέ σου ουσιαστικά. Και δεν πάλεψες ποτέ για αυτή σου την φαντασματική ελευθερία, παρά μόνο έχυσες γενιές και γενιές αίματος σε χώματα που εξ’ αρχής άνηκαν και σε σένα και στον αντίπαλό σου, γιατί ήταν απλά ανθρώπινα.

Κι ο φόβος φωλιάζει ακόμα μέσα σου…

Αν δεν είσαι καλός Χριστιανός/Μουσουλμάνος/Ινδουιστής/Βουδιστής δε θα ανταμοιφθείς και θα πας σε κάποια Κόλαση. Θα χάσεις το προνόμιο της αγαλλίασης στη Ζωή Μετά.
Σε απειλούν με κυρώσεις σε μια Ζωή που ούτε αυτοί- αλλά ούτε κι εσύ- γνωρίζουν αν υπάρχει. Παίζουν με τον Φόβο σου για το άγνωστο. Με αυτόν το φόβο που σου είχε καλλιεργηθεί από την παιδική σου ηλικία μέσω της οικογένειας και με τον οποίο ξεκίνησες την ανάγνωση αυτού του άρθρου.


Κι εσύ;

Εσύ τι κάνεις;

Συνεχίζεις να φοβάσαι το Άγνωστο;

Συνεχίζεις να αμφιβάλλεις για το ακατόρθωτο;

Ή απλά συνεχίζεις να μην σκέφτεσαι τις Ελευθερίες που πραγματικά σου αξίζουν;

Την Ελευθερία σου στην Έκφραση, την Ελευθερία σου στη Γνώση, την Ελευθερία σου στα Πιστεύω, την Ελευθερία σου στην Αγάπη, την Ελευθερία σου στο Σεβασμό, την Ελευθερία σου στην Ελευθερία.


Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ ακόμα πιστεύω πως κάτι είναι πολύ λάθος σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά είμαι διατεθειμένος να αντιμετωπίσω αυτόν το φόβο μου.
Εσύ;















Υ.Γ. : Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του άρθρου υπήρξε το ιστολόγιο "Φόβος,ο Δούρειος Ίππος της Εξουσίας", το οποίο σας προτείνω να επισκεφθείτε και να διαβάσετε άρθρα από διάφορους δημιουργούς-ιστογράφους, που συμμετέχουν σε αυτή την κίνηση για τον "εξορκισμό" του Φόβου.
 Η εικόνα και το βίντεο είναι παρμένα από το πιο πάνω Ιστολόγιο.

17 σχόλια:

  1. Ωραίος!
    Λοιπόν βασικά ο φόβος δεν είναι κατι που το βλέπουμε.Είναι κατι που το αισθανομαστε αλλά δεν υπάρχει.Όπως ο φόβος που έχουν τα παιδιά του σκωταδιού.Αν κάτσεις να το σκεφτείες περνά από την τηλεόραση και την παράδοση,μύνημα,μερικά ίσως παιδιά να μην φοβούνται το σκοτάδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ Υiannis

    Σε ευχαριστώ απ'την καρδιά μου φίλε.
    Φαντάζομαι πως τώρα είδες λίγο απ'αυτό που πίστευες ότι έχω μέσα μου και δεν το δείχνω... ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Ύπνος

    Ο Φόβος είναι μέσα στο μυαλό μας. Μόνο.Αλλά ποιος τολμάει να τα βάλει μ'αυτό το θηρίο που λέγεται "νους";
    Μόνο οι τολμηροί φίλες μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μη φοβάσαι...DJ HCP, άσε το γαμημένο beat να παίζει!

    http://www.youtube.com/watch?v=aNlnBSpe1hY

    Αφιερωμένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Ζb

    TcX ?
    Πω ρε.. Μου θύμισες τα νιάτα μου!
    Να΄σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο φόβος υπάρχει. Πάντα υπήρχε. Και φυσικά θα υπάρχει. Το να έχεις φοβίες είναι έμφυτο. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να δηλώνει ότι δεν φοβάται. Το θέμα είναι εμείς οι ίδιοι πως αντιδρούμε. Υπάρχουν διαφόρων ειδών αντιδράσεις. Για παράδειγμα να υποκύψεις στους φόβους σου. Ή ακόμα και να τους κυριεύσεις. Αλλά το πρώτο πράγμα που πρέπει να διελευκάνουμε είναι να οριοθετήσουμε τι σημαίνει φόβος, διότι έχω την εντύπωση ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον φοβό από αρχαιοτάτων χρόνων. Η κοινή συνισταμένη είναι ότι ανεξαρτήτως του τι θεωρεί ο καθένας ως φόβο, οφείλουμε να τον αντιμετωπίσουμε.

    Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το "χαλινάρι" ξύπνησε μέσα μου μια ιστορία: πρόσφατα υιοθέτησα έναν κούταβο που βρήκα πεταμένο στο δρόμο και είπα ότι θα τον μεγαλώσω ώστε να είναι ελεύθερος και να μην με φοβάται. Και αποφάσισα να ακολουθήσω τη θετική εκπαίδευση, δηλαδή ποτέ δεν τον έχω μαλώσει, ανίθετα τον επιβραβεύω συνεχώς σε ο,τιδήποτε καλό μαθαίνει. Όμως, όσο κι αν θέλω να το παίξω αντιεξουσιαστής, εγώ είμαι αυτός που ελέγχει το φαγητό του, αφού τον ταϊζω τις ώρες που έχω αποφασίσει εγώ ότι θα είναι καλό για εκείνον, ενώ παράλληλα του δίνω μεζεδάκια όταν υπακούει στις εντολές μου ("κάτσε", "ξάπλα" κτλ.). Θέλω να πω ότι καλά κάνουμε και μιλάμε για το φόβο και ότι αυτή η εξωτερίκευση μόνο εποικοδομητική μπορεί να είναι, όμως όσο δεν έχουμε κι εμείς τον έλεγχο της δικής μας τροφής θα είμαστε αντιστοίχως υποταγμένοι σε κάποιον/κάποιους...

    (Παρατηρώ ότι το κείμενο σου δεν είναι στη λίστα των μπλογκς-ελπίζω να μην σε πειράζει να σε προσθέσω...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ silentcrossing

    Θα το θεωρούσα μεγάλη τιμή να προστεθεί. Σε ευχαριστώ πολύ. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η πλάκα ειναι οτι, ενω αυτο το γμμνο ΜΗ δεν το ανάσανα ποτε στα παιδια μου (προτιμουσα να καταπιω τη γλωσσα μου παρα να το πω) αυτα τωρα που μεγαλωσαν μού το ξεφουρνιζουν καθε τρεις και λιγο! "Μη αυτο" μαμα και "Μη εκεινο".. Οταν τους υπενθυμιζω "μα που το μαθατε και το λετε" δουλευει λιγο το μυαλο και το.. αποσυρουν για λιγο απο την κυκλοφορια, αλλά...

    Ειναι βαθεια ριζωμενο και μαλλον κοινωνικο το φαινομενο να τιθενται ορια και δε βρισκεται στα στενα οικογενειακα πλασια -δυστυχως.

    Μπήκες στη λιστα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Rodia

    Σίγουρα δεν μπορούμε να το περιορίσουμε στην οικογένεια αυστηρά. Αλλά και αυτή παίζει το ρόλο της, κυρίως στη δημιουργία φόβων που ως σκοπό έχουν να μας αποτρέπουν από το να κάνουμε πράγματα που θεωρούνται ακραία ή/και επικίνδυνα.

    Κοντολογίς, η καλλιέργεια του φόβου δεν περιορίζεται σε ένα "μη" που θα ειπωθεί ή δεν θα ειπωθεί, αλλά επεκτείνεται σε ένα κλίμα Φοβίας που υποβόσκει σε σχέση με την ίδια την αντιμετώπιση της Ζωής.
    " Έξυπνος = δειλός "
    Αυτό είναι το μοτίβο, που υπαγορεύει πως πρέπει να είσαι επιφυλακτικός με καθετί, ώστε να καταφέρνεις να επιβιώνεις καλύτερα.

    Και μπορεί αυτή η αντιμετώπιση να έχει αγαθούς σκοπούς και να στηρίζεται στην αγάπη και τον φόβο της απώλειας (που εννοείται πως αμφότερα υπάρχουν σε κάθε μάνα-πατέρα προς το παιδί τους), αλλά παράλληλα δομούν και μια Φοβική Προσωπικότητα, πράγμα που είναι αρνητικό και δυστυχές.

    Μπράβο σου ,λοιπόν, που εσύ κατάφερες να μεγαλώσεις τα παιδιά σου σε ένα άλλο κλίμα, που δεν είχε τον φόβο ως οδηγό για την επιβίωση και την αυτοσυντήρηση.
    Και μην παρεξηγείς τα "μη" που σου λένε. Τα παιδιά είναι λογικό να εκφράζονται μέσα από την αντίθεση καμιά φορά... Μπορεί να είναι και ένδειξη κοινωνικής υγείας αυτό τους το "μη" ;)

    Ευχαριστώ και πάλι για την τιμή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ωραίο ποστ και ταιριαστό!

    Υ.Γ.Σε βρήκα απ΄τη λίστα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @renata

    Ωχ, με έχουν "φακελωμένο" τώρα δηλαδή;;

    Σε ευχαριστώ και με χαρά μου θα σε υποδέχομαι εδώ όποτε επιλέγεις να με επισκέπτεσαι! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωραίος,,,,,ο σκληροπυρηνικός φυσικός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ωραίος ναι... σκληρός, όχι... πυρηνικός ναι... κρατάω ιδιαίτερα το σημείο στο οποίο λες πως "μουλιάζουμε στο φόβο" - άλλη μια ιδιότητα λοιπόν. Κάπου αλλού είδα ότι "ο φόβος συνατγογραφείται" και μου άρεσε πολύ.

    Καλώς ήρθα στα πυρηνικά σου μέρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Γ.Κατσαμάκης

    Όσο περνάει ο καιρός θα αρχίσω να σκληραίνω... ;)

    Καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. soldieror το θεμα παιδια ειναι οτι αυτοι οι φοβοι αποτελουν την βαση στην οποια γεννηθικαμε μεσα και δεν μπορουμε να κανουμε κατι γι αυτο-ειναι δεδομενο-
    απο κει και περα βαζω 3 ερωτηματα.
    πρεπει να παιξεις σε αυτο το παιχνιδι..?(δηλαδη να προσπαθισεις ωστε ατομικα να προοδευσεις απο τους αλλους ωστε να μπορεσεις να αλλαξεις κατι...και να εχεις την δυναμη ωστε να καταφερεις να επιρεασεις και να πισεις...για το σωστο)
    να παλεψεις για κατι τεραστιο και απορθητο και να στεριθεις τα καλα που καλος ή κακος εχεις μαθει ή σε εχουν μαθει να ζεις ετσι για αντιδραση..?
    ή στην τελικη να αραξεις και να απολαυσεις μια μπυρα..?

    εγω νομιζω οτι το 1ο πρεπει να κανουν οι δυνατοι και σκλυροποιρυνικοι αλλα να παραμενουν ανεπηρεαστοι απο τους φοβους...ετσι μονο 8α εχουν την δυναμη που θελουν για να παιψουν στους κανονες του παιχνιδιου απο μεσα. μονο ετσι.(μπας μαι αλλαξουν ακτι)

    αυτα απο μενα have a nice day μαγκες και ενα θα σας πω υπαρχουν πολλοι τετοιοι τυποι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...