Λιβύη: πουλημένο δίλημμα

Η περίπτωση της Λιβύης είναι ξεχωριστή.Ιδιαίτερη. Πολύπλοκη.

Από τη μία ένα δικτάτορας.

Από την άλλη πολλοί "δικτάτορες".

Δεν αμφισβητείται το ότι ο Καντάφι έχει εξελιχθεί σε σφαγέα του λαού του.

Επίσης, δεν αμφισβητείται ότι ο Λιβυκός λαός εξεγέρθη έπειτα από πολλά χρόνια καταπίεσης και τυραννίας.

Άσχετα από το αν αυτή η εξέγερση υποκινήθηκε από την αντιπολίτευση ή από το ότι συμφέρει κάποιους τρίτους, θα ήταν εγκληματικό να πούμε πως οι πολίτες (υπήκοοι) της Λιβύης δεν εξεγέρθηκαν εξ αιτίας της βάναυσης πολυετούς πολιτικής του δικτάτορα Καντάφι.

Υπ' αυτές  τις συνθήκες, θα ήταν λογικό να θωρήσουμε σωστή και δίκαιη τη συνδρομή σε έναν βασανισμένο και δίκαια εξεγερμένο λαό. Κοντολογίς, θα θέλαμε να βοηθήσουμε έμπρακτα τον Λιβυκό λαό στον αγώνα του.

Αυτό που συμβαίνει όμως στη Λιβύη τώρα ,δεν είναι απλά "βοήθεια προς το λαό".

Βλέπετε, ο Ιμπεριαλισμός (νόθος γιος του Καπιταλισμού με την Εξουσία) δεν νοιάζεται για το δίκαιο του κάθε λαού. Έχει έναν μόνο σκοπό: το Κέρδος.

Και η Λιβύη μπορεί να Του προσφέρει μπόλικο κέρδος, καθότι έχει κάμποσα εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου για εξόρυξη ακόμα.

Φυσικά, μη νομίζετε πως ο Ιμπεριαλισμός δεν τρεφόταν τόσα χρόνια από τον Λιβυκό πλούτο...

Τουναντίον.

Ο συνταγματάρχης Καντάφι είχε άριστες σχέσεις με τη Δύση, κάτι που σημαίνει πως εξυπηρετούσε πολύ καλά τα συμφέροντα των ξένων επενδυτών-Κρατών στη χώρα του. Γι' αυτό ,άλλωστε, και αφηνόταν να παραμείνει στην εξουσία τόσα χρόνια  (ο Χουσεΐν χάλασε την μπίζνα, και νομίζω πως όλοι ξέρουμε το τέλος αυτής της ιστορίας...).

Τώρα όμως που ο λαός εξεγέρθηκε και ο τρελο-Μοαμάρ άρχισε τις σφαγές, η "Διεθνής Κοινότητα" έπρεπε να ενδυθεί τον Ανθρωπιστικό Μανδύα της και να πάρει θέση ενάντια στις αγριότητες. Μην ξεγελιέστε όμως: όπως ειπώθηκε και παραπάνω, ο Ιμπεριαλισμός είναι πολλά πράγματα, αλλά σίγουρα δεν είναι "φιλεύσπλαχνος".

Η επέμβαση στη Λιβύη θα επιτρέψει στους "Φωστήρες" της Ανθρωπότητας να κάνουν νέα deal και να διεκδικήσουν ακόμα πιο πολλά από τον φυσικό πλούτο της άμοιρης Αφρικανικής χώρας. Ει δυνατόν, θα διορίσουν μία δική τους Κυβέρνηση εκεί κι έπειτα θα αφήσουν στο λαό να κάνει το καθήκον του: να την ψηφίσει.

Η φράση "Ο λαός της Λιβύης πρέπει να πάρει το μέλλον του στα χέρια του, να αποκτήσει Δημοκρατία", η οποία ελέχθη από τον μικρό-Νικολά και τη Χίλαρι, είναι ένα ψέμα. Το ξέρουμε από την ιστορία. Ποτέ δε συνέβη κάτι τέτοιο.

Και πόσο κρίμα θα είναι όλος αυτός ο αγώνας του λαού, όλο αυτό το αίμα που έχει χυθεί και συνεχίζει να χύνεται, να πάει εις μάτην. 

(Ασφαλώς, τα όπλα με τα οποία ο Καντάφι αποδεκατίζει το λαό του είναι αγορασμένα από αυτούς τους ίδιους που τώρα κινάνε να τον πολεμήσουν.Επίσης ξαναπαιγμένη ιστορία μέσα στον 20ο κ 21ο αιώνα).

Αλλά έτσι είναι ο Ιμπεριαλισμός : δε δίνει δεκάρα για το δίκαιο. Όλα για το συμφέρον του, όλα για το Κέρδος.

Κι εδώ φτάνουμε στο ερώτημα του αιώνα : "Καλώς εισβάλλουν οι δυνάμεις των υπόλοιπων χωρών στη Λιβύη; "

Και πώς να απαντήσεις...

Απ'τη μια, δε θες να συνεχιστεί η σφαγή αθώων πολιτών.

Απ'την άλλη, δε θες να γίνει η Λιβύη ένα ακόμα θύμα του Ιμπεριαλισμού.

Το δίλημμα είναι στημένο.

Και είναι στημένο κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να βγαίνει πάντα χαμένο το Δίκαιο.

Γιατί το παιχνίδι είναι στημένο από την αρχή : Ο Καντάφι υποστήριξε το Κεφάλαιο, το Κεφάλαιο υποστήριξε τον Καντάφι, ο λαός έριξε τον Καντάφι, οι συγκυρίες ευνοούν το Κεφάλαιο, το Κεφάλαιο εκμεταλλεύεται τον λαό.

Παιγμένη ιστορία - πουλημένο δίλημμα.

Ευχαριστώ, δεν απαντώ...

Υ.Γ. : Όσο και να θες να χαρείς βλέποντας τις "συμμαχικές" δυνάμεις να πλήττουν Κυβερνητικούς στόχους, δεν μπορείς. Απ' αυτή την Ιστορία θα βγουν πολλοί κερδισμένοι. Μέσα σ'αυτούς ,όμως, δε θα είναι ο λαός της Λιβύης. 

Κουράγιο...

USS Barry fires Tomahawk for Operation Odyssey Dawn