Μας έχω βαρεθεί

Αποχή που άγγιξε το 40%, σε μια εποχή όπου η χώρα περνά τη μεγαλύτερη κρίση της Μεταπολίτευσης , σημαίνει ένα και μόνο πράμα:

«Σας έχω βαρεθεί !»

Μπορεί η καιροσκοπία των πολιτικάντηδων να μεταφράζει όπως θέλει την απροθυμία των πολιτών να ψηφίσουν, όμως εμείς ξέρουμε καλά τι συμβαίνει:

«Τους έχουμε βαρεθεί! »

Όμως…

Όμως…

Μη βιαστείτε να κουνήσετε συγκαταβατικά το κεφάλι όσοι απείχατε.

Γιατί όταν δεν πάμε να ψηφίσουμε δηλώνουμε ένα πράγμα και μόνο: «Μας έχουμε βαρεθεί! »

Τους εαυτούς μας βαρεθήκαμε, τους εαυτούς μας σιχαθήκαμε και με αυτούς τα ‘χουμε.

Γιατί τόσα χρόνια απέχουμε. Όχι από τις κάλπες. 

Απέχουμε από τη λογική. Απέχουμε από την πραγματική φύση της πολιτικής.

Οπότε η αποχή από τις κάλπες, εκτός από την  απαξίωση προς το πολιτικό σύστημα, δείχνει και την εσωτερική μας αγανάκτηση.

Γιατί να ξέρετε: Αν τα πράγματα δεν αλλάζουν, εμείς φταίμε γι’ αυτό.

Η Δημοκρατία μπορεί να έχει πολλά άσχημα, αλλά έχει και ένα μεγάλο καλό: ο κόσμος διαλέγει, ο κόσμος ψηφίζει, ο κόσμος επιβραβεύει και ο κόσμος κατακρίνει.

Κάποιοι λένε πως το όλο θέμα με το δικαίωμα της ψήφου στη Δημοκρατία δεν είναι τίποτα άλλο από μια παγίδα, μια «φάκα». Το τυράκι είναι η ψήφος, το τσιμπάς, νομίζεις ότι είσαι ο κερδισμένος, αλλά στην ουσία είσαι φυλακισμένος στο χρυσό κλουβί της. Κοντολογίς, σου δίνεται η ψήφος σε αντάλλαγμα της μη-συμμετοχής σου.

Ε , λοιπόν αυτό είναι αλήθεια. Αλλά είναι αλήθεια  μόνο και μόνο επειδή η ψήφος έχει τη μορφή που έχει σήμερα: ψήφος σε αντάλλαγμα για μια χάρη, ένα ρουσφέτι που έγινε ή που ελπίζουμε να γίνει, ψήφος με ιδιοτελή συμφέροντα, κερδοσκοπική  ή καιροσκοπική ψήφος, ψήφος αβασάνιστη με το σκεπτικό  ότι «όλοι ίδιοι είναι, οπότε όποιον και να ψηφίσεις το ίδιο κάνει».

Μια ψήφος με πολιτικά κριτήρια, μια ψήφος με κοινωνικό προσανατολισμό, μια ψήφος «ψαγμένη» ΔΕΝ είναι μια χαμένη ψήφος.

Ξέρετε, σ’αυτές τις εκλογές κατάλαβα ένα πράγμα: η αποχή δεν είναι λύση. Η αποχή είναι παραίτηση. Παραιτείσαι από το θεμελιώδες δικαίωμα και τη μοναδική ευκαιρία που έχεις να συμβάλεις στον τρόπο με τον οποίο θες να λειτουργεί το κράτος και η κοινωνία σου.

Η αποχή είναι δειλία. Φυγοπονείς, να μην μπεις στον κόπο να διαλέξεις, να ψάξεις,να στηρίξεις ή να κατακρίνεις μέσω της ψήφου σου. Χίλιες φορές μια ψήφος διαμαρτυρίας, από το να μην ψηφίσεις καθόλου.

Το πιο εγωιστικό πράγμα που ακούω στις εκλογές είναι: «Κανένας δεν με εκφράζει απόλυτα». Ναι βρε μπούφο, φυσικά και δεν σε εκφράζει κανένας απόλυτα. Μόνο εσύ μπορείς να σε εκφράσεις απόλυτα, κι αυτό μόνο όταν είσαι στα καλά σου, γιατί τις υπόλοιπες ώρες διαφωνείς ακόμα και με τον εαυτό σου. Άσε λοιπόν τις εγωκεντρικές μαλακίες και κάτσε ξεστραβώσου να υποστηρίξεις αυτόν που νομίζεις ότι σε εκφράζει καλύτερα. Ψάξ’ το! Δεν είναι ντροπή! Έχουμε φτάσει σε σημείο να θεωρούμε «θύμα» αυτόν που πασχίζει να ενημερωθεί για τα κόμματα, αυτόν που τρέχει και ασχολείται.

Τόση σνομπαρία πια, ούτε στην Κηφισιά… Όλοι εμείς οι «υπεράνω» και οι υπόλοιποι οι «μαλάκες» που τρέχουν να ψηφίσουν ή να ψηφιστούν.

Γι’ αυτό τα κάναμε σαν τα μούτρα μας. Γι’ αυτό κυβερνόμαστε από ηλιθίους.

Αν η απαξίωσή μας γινόταν συμμετοχή και η αγανάκτηση αντίδραση τότε ,σας διαβεβαιώ, πράγματι κάτι θα άλλαζε.

Αγανάκτηση υπάρχει μπόλικη. Ας μη χάσουμε την ευκαιρία μας… Τώρα μπορούμε.

-Ήταν ο Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός από καρδιάς, σε ένα άρθρο που γράφθηκε χωρίς διορθώσεις, με πηγαία έκφραση.

Καλή σας μέρα.

Υ.Γ.1: Ας πάρουμε επιτέλους την ευθύνη στις πλάτες μας.

Υ.Γ.2: Δεν έχω κάτι προσωπικό με την Κηφισιά...

Τα έχει γράψει πριν πολλά χρόνια Wolf Biermann και τα 'χει ντύσει με μουσική ο Θάνος Μικρούτσικος. Τα Υπόγεια Ρεύματα τα είπαν καλύτερα απ'όλους: