Η Δημοκρατία δε μένει πια εδώ (Χρονικό του Συντάγματος-videos+photos)

#GRcops

Θεωρώ τύχη το ότι σήμερα δεν υπήρξε νεκρός στο Σύνταγμα.
Βέβαια, οι 99 (επίσημα,γιατί ανεπίσημα ξεπερνάνε τους 600) τραυματίες, δεν είναι και μικρός απολογισμός.
Τραγικός απολογισμός.
Όχι, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα, αλλά είναι γεγονός πως όλοι -ακόμα και οι πιο έμπειροι στην κρατική καταστολή- εξεπλάγησαν με την έκταση της βίας, την δολοφονικά εκτεταμένη χρήση χημικών και την απίστευτη μανία των αστυνομικών.


Από χθες, Τρίτη 28 Ιουνίου, ήταν προφανές πως οι εντολές των αστυνομικών ήταν να απωθούν τους διαδηλωτές διαρκώς με τακτική ρίψη χημικών ενάντια σε ειρηνικά διαμαρτυρόμενους διαδηλωτές.
Σήμερα αυτή η στάση έγινε ακόμα πιο σκληρή: αναίτια χρήση χημικών και ξύλο -πολύ ξύλο.

Επίθεση με χημικά στο Ιατρείο της Πλατείας (ΕΞΑΝΤΑΣ) from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.





"Ούτε στον πόλεμο δεν γίνονται αυτά" (ΕΞΑΝΤΑΣ) from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.



"500 Ευρώ θα πάρετε και σεις ρε γαμώτο" - (ΕΞΑΝΤΑΣ) from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.


Σήμερα το βράδυ (Τετάρτη 29/6) τα ΜΑΤ είχαν αποκλείσει τη Φιλελλήνων από το ύψος της Σταδίου μέχρι την Γεωργίου Σουρή. Σκοπός  ήταν -προφανώς- η παρεμπόδιση προσέλευσης στην πλατεία. Ο κόσμος είχε μεταφερθεί στην Ερμού και την Καραγιώργη Σερβίας. Αυτό ,όμως,δεν ήταν αρκετό για τις δημοκρατικές δυνάμεις καταστολής. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα φρόντιζαν να εκτοξεύουν χημικά στην Ερμού και στην καραγιώργη Σερβίας, θέλοντας να προωθήσουν τον κόσμο ακόμα χαμηλότερα και ακόμη μακρύτερα από την -έτσι κι αλλιώς ερειπωμένη- πλατεία.
Προσωπικά, το εξέλαβα ως ένα παιχνίδι για σπάσιμο νεύρων: άφηναν τον κόσμο να φτάσει κοντά στη Φιλελλήνων και τότε έριχναν χημικά για να τον απωθήσουν ξανά προς τα κάτω. Κάθε φορά κατάφερναν να δημιουργήσουν πανικό σε αυτούς που βρίσκονταν ψηλά στην Ερμού, με αποτέλεσμα να παρατηρείται ένα διαρκές μπρος πίσω και ένα ποδοβολητό δίχως νόημα. 


Η ατμόσφαιρα, όπως μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό, ήταν αποπνικτική. 
Κάτι τα δακρυγόνα, κάτι οι φωτιές στα οδοφράγματα (οι οποίες έκαιγαν όση ποσότητα χημικών είχε κατακαθίσει στο έδαφος ,δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο μόλυνσης του αέρα) και ο λαιμός ήταν διαρκώς ερεθισμένος, τα μάτια δακρυσμένα και οι μύτες τρεχάμενες.
Ο πιο οικείος ήχος ήταν αυτός των κροτίδων και των φτερνισμάτων. 

Γύρω στις 40 μηχανές του σώματος ΔΙΑΣ παρέλασαν ανάμεσα στο πλήθος  στην  Οδό Νίκης, διασχίζοντας κάθετα την Ερμού, όπου υπήρχε πολύς κόσμος συγκεντρωμένος. Ο κόσμος τους χειροκροτούσε ειρωνικά κι αυτοί,με περισσό θράσος, ανταπέδιδαν τα χειροκροτήματα με ειρωνικές χειρονομίες (ψηλά τον αντίχειρα),παλαμάκια και επευφημίες.

Κάποια στιγμή, όταν οι δύο διμοιρίες στη Σταδίου αποχώρησαν για αλλαγή βάρδιας, άνοιξε ένα πέρασμα προς την πλατεία. Κατευθυνθήκαμε προς τα κει. Η εικόνα ήταν σπαρακτική. Όπου κι αν πατούσες, ένιωθες στο πέλμα σου τα θραύσματα ,τα αποκαΐδια και τη βρώμα ενός πολέμου που απλά είχε διακοπεί προσωρινά.

Ελάχιστα άτομα παρέμεναν εκεί, τα περισσότερα εκ των οποίων κατέβαλλαν ηρωικές προσπάθειες (με αντίπαλο τις απάνθρωπες συνθήκες) να καθαρίσουν με όποιο μέσο μπορούσαν την πλατεία.
Αλλά ήταν λίγοι... 
Οι περισσότερες σκηνές ήταν ισοπεδωμένες- λεηλατημένες καλύτερα.
Ο φίλος που ήταν μαζί μου ,μου είπε : "Τάσο, τώρα δεν κλαίω από τα δακρυγόνα...".
Τον πίστεψα.
Κανένα τεχνητά δημιουργημένο δάκρυ δε συγκρινόταν με το δάκρυ της πίκρας που έτρεξε εκείνη τη στιγμή.
Όμως αυτά είναι μόνο αντικείμενα και μέσα μου ξέρω καλά πως οι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν αξία.
Και οι άνθρωποι που είδα εγώ, οι άνθρωποι στους οποίους θέλω να πιστεύω, πάλευαν ακόμα και εκείνη την ύστατη ώρα.
Όχι με σκυμμένα κεφάλια, αλλά με χαμόγελο. Ίσως και με μια πίκρα. Αλλά δεν την άφησαν να φανεί.
Τα μάτια εξέπεμπαν μιαν αποφασιστικότητα που δεν είχα ξαναδεί. Είναι κι αυτοί αποφασισμένοι να μείνουν εκεί με κάθε τίμημα. Όπως ήμασταν κι εμείς αποφασισμένοι να μη μασήσουμε σε καμία επίδειξη δύναμης και τσαμπουκά (συνάντησα κάμποσες μέσα στις 4 ώρες που περιφέρθηκα στο Σύνταγμα απόψε).


Έτσι είχαν τα πράγματα κι απόψε. Θα ήταν ανόητο να κάνω προβλέψεις. Αυτό που ζούμε είναι πρωτόγνωρο. 
Αν είσαι Αθήνα και δεν κατέβηκες λόγω φόβου, σε παρακαλώ θερμά:
Έλα, δε θα είσαι μόνος - θα είμαστε κι εμείς δίπλα σου. όλοι σαν ένα σώμα.


Καλό κουράγιο και ένα μεγάλο ευχαριστώ στα αδέρφια που θα περάσουν τη νύχτα τους στο Σύνταγμα, για να το βρούμε εμείς κι αύριο ελεύθερο.
Σας το χρωστάμε αδέρφια. Όλη η κοινωνία σας το χρωστά, κι ας μην το ξέρει...

"Κουκουλοφόρος" ,με χειροβομβίδα κρότου-λάμψης στην τσέπη, στρέφεται προς τους αστυνομικούς και πιάνουν "ψιλή" κουβέντα! Μάλλον θα γνωρίζονταν από παλιές συρράξεις...

Μαντεύω ότι κι αυτός εργαζόμενος της ΕΘΕΛ θα είναι...

Update: Συνέντευξη από υπάλληλο του ΜΕΤΡΟ: