Υπάνθρωποι του Πνεύματος

Η ιστορία είναι μια τσούλα που δε λέει ποτέ της με ποιους κοιμήθηκε, παρά μόνο όταν πεθάνει και κάποιος ανακαλύψει τυχαία το ένοχο ημερολόγιό της.


Με αυτή τη φράση ξεκινώ, γιατί αναμφίλεκτα οι μέρες που περνάμε είναι ιστορικές.
Μισό εκατομμύριο στο Σύνταγμα, Λαϊκές Συνελεύσεις σχεδόν σε κάθε κεντρική πλατεία στην Ελλάδα, αναβίωση της Άμεσης Δημοκρατίας (έστω και χωρίς την προϋπόθεση της εκτελεστικής θεσμοθετημένης εκτελεστικής εξουσίας) , αγανάκτηση, οργή και αιτήματα.


Είναι σαν να βιώνεις την αφύπνιση ενός λαού.


Βέβαια, καμιά φορά η αφύπνιση από το ένα όνειρο οδηγεί απλά σε ένα άλλο όνειρο - στο επόμενο επίπεδο ύπνου.
Λίγοι είναι αυτοί που ξυπνούν ολοκληρωτικά.
Μα δε θα αναλύσω αυτό στο συγκεκριμένο κείμενο. Απλά το ανέφερα, για να μη θεωρηθώ από τον τυχαίο αναγνώστη μου κομπορρήμων ή αιθεροβάμων.


Μες στις ειδήσεις που γέννησαν οι περασμένες μέρες, υπήρχε μία που σίγουρα αξίζει να αναλυθεί.

Όχι επειδή δεν ευτύχησε της δέουσας δημοσιότητας, αλλά γιατί δίνει ένα ξεκάθαρο στίγμα.
Ένα στίγμα μια νόθας Κοινωνίας που έμαθε να ξεβράζει μπάσταρδους υπηκόους,τους οποίους ονόμαζε "Πολίτες" και στους οποίους συμπεριφερόταν με περίσσεια αβροφροσύνη και μεγαλοψυχία αν ποτέ τύχαινε να συνεισφέρουν στη βρώμικη αναπαραγωγή Της.
Μια Κοινωνία-Σύστημα.


Αναφέρομαι στην  "Επιστολή των 32 ακαδημαϊκών και ανθρώπων των γραμμάτων" ,με τον επονείδιστα ειρωνικό τίτλο "Τολμήστε! " .
Μέσα σε αυτή, οι "πνευματικοί" άνθρωποι της χώρας ορθώνουν το δυσθεώρητο (απειροστικό σχεδόν,για εμάς τους "κοινούς θνητούς") ανάστημά τους απέναντι στη ραστώνη μιας κοινωνίας που ,κατά τα λεγόμενά τους, επιδεικνύει τεράστια ανευθυνότητα έναντι των κοσμοϊστορικών περιστάσεων.

"Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά.  Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης. "

" Τους ζητούμε [σ.σ: στους πολιτικούς] να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή. Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. "

Αυτοί οι "μεγάλοι" άνθρωποι ,με τούτη την επιστολή απέδειξαν πως η επαφή τους με την πραγματικότητα έχει οριστικά χαθεί.
Η χρόνια τριβή τους με την Εξουσία (την εκάστοτε εξουσία) ,τα σκοτεινά και κρατικοδίαιτα γραφεία τους, αλλά και η οίησή τους -που τους έχει αυτοπροσδιορίσει ως ξεχωριστό και σημαίνον κομμάτι της κοινωνίας- ,είχαν ως νομοτελειακό αποτέλεσμα την αποκοπή τους από καθετί "λαϊκό" και ρεαλιστικό.


Ζητούν, με περισσό θράσος, να υπάρξει "εθνική ομοψυχία" ,κάτω από τις φτερούγες της Μεγάλης Ευρωπαϊκής Οικογένειας. 
Της ίδιας Οικογένειας που από τότε που μας ξεγέννησε (για το 1821 ομιλώ) ,μας θεωρεί δικό της μπάσταρδο, ένα παραπαίδι που χρωστάει σε Αυτή αιώνια ευγνωμοσύνη και όσο υπακούει θα αμείβεται με τα ψίχουλα που πέφτουν από τη βρώμικη ποδιά Της.


Ζητά συναίνεση (αυτός δεν ήταν και ο όρος των Ευρωπαίων πατρόνων μας για να ,μας χορηγήσουν την επόμενη ενδοφλέβια δόση Καπιταλισμού και διάλυσης; ) μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, όπως επίσης και να παραμεριστούν οι μικροκομματικές σκοπιμότητες.


Λες και η συναίνεση μεταξύ διεφθαρμένων πολιτικάντηδων θα σώσει το λαό.
Λες και η συναίνεση θα αποτρέψει τον περαιτέρω βιασμό μας από τους "εταίρους" μας.
Λες και η συναίνεση θα μας γλιτώσει από τα νύχια των δανειστών κεφαλαιοκρατών.
Λες και η συναίνεση είναι αυτό που ζητά ο κόσμος κατά εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους.


Ανούσιες κενολογίες, δίχως ίχνος καινοτομίας, ριζοσπαστισμού και ρηξικέλευθης σκέψης.
Φαίνεται πως ζήλεψαν τις τύχες των πολιτικών και αποφάσισαν κι αυτοί να βάλουν από μόνοι τους το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της φατρίας των "διανοούμενων".
Γιατί οι "διανοούμενοι" ενός τόπου φαίνονται σε καιρό Κρίσης και όχι σε περιόδους επίπλαστης ευμάρειας.
Και οι δικοί μας "άνθρωποι του πνεύματος", απέδειξαν μεγαλοφώνως πως Δεν Υπάρχουν.




Υ.Γ.1: Ίσως νωρίς, ίσως αργά, έφτασα επιτέλους στη συνειδητοποίηση πως οι "πνευματικοί άνθρωποι" είναι ένας ακόμα μύθος. Όλοι μας κουβαλάμε έναν τέτοιο Άνθρωπο εντός μας, άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο. Η ταμπελοποίηση τέτοιων πανανθρώπινων χαρακτηριστικών είναι ,εντέλει, φασισμός.Ο αυτοπροσδιορισμός,δε, είναι ανεπανάληπτη ύβρις.


Υ.Γ.2 : Η υπερηφάνεια με την οποία έβαλαν την υπογραφή τους σε αυτό το "τερατούργημα πνεύματος" θα στοιχειώνει πολλές γενιές επίδοξων "διανοούμενων", είτε αυτοί θα αξίζουν να αποκαλούνται έτσι, είτε όχι...


Ακολουθούν οι συνυπογράψαντες:


Από τα γράμματα και τις τέχνες:
Θανάσης Βαλτινός ,Κική Δημουλά ,Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος ,Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας ,Γιάννης Κουνέλης ,Πέτρος Μάρκαρης ,Τάσος Μπουλμέτης ,Βασίλης Παπαβασιλείου ,Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός 


Από την ακαδημαϊκή-­επιστημονική κοινότητα:
Νίκος Αλιβιζάτος , Νάσος Βαγενάς , Γιάννης Βούλγαρης , Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Άγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής , Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας , Βάσω Κιντή , Ανδρέας Κούρκουλας , Νίκος Μουζέλης , Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος   , Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας , Γιάννης Στουρνάρας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας