Γράφει ο Μάριος Αθανασίου
Δε μιλάω εκ μέρους κανενός και δεν αξιώνω καμία προσωπική προβολή,θέλω μόνο να καταθέσω τις σκέψεις μου ,που μπορεί να είναι και λάθος και να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με την πλατεία, ηθελημένα ή οχι.
Η πλατεία δεν είναι αγανακτισμένη, πολύ περισσότερο δε,μέσα σε εισαγωγικά. Αγανακτισμένος είσαι όταν δε βρίσκεις να παρκάρεις . Είναι κάτι πολύ περισσότερο-είναι οργισμένη,είναι σκεπτόμενη,είναι πολιτική,είναι αλληλέγγυα,είναι ανθρώπινη. Ο χαρακτηρισμός "Αγανακτισμένοι" είναι πολύ πρόχειρος και ύποπτος.
Εδώ και 45 ημέρες άνθρωποι όλων των ηλικιών,των φύλων,των τάξεων,των πολιτικών πεποιθήσεων και οτι άλλο μας χώριζε ολα αυτά τα χρόνια συνυπάρχουν αρμονικά βοηθώντας με όλο τους το είναι σ ένα κοινό σκοπό, την Ελευθερία. Την ελευθερία της σκέψης,της γνώμης,της βούλησης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πολλά μπορούν αμφισβητήσουν ή να τούς προσάψουν,αλλά ποτέ δε μπόρείς να πείς οτι δεν έχουν όραμα,στόχους,πολιτίκη σκέψη και θέληση.Οι πολίτες της χώρας συμμετέχουν ενεργα στα κοινά και ζητούν επανεγκαθίδρυση της δημοκρατίας,άμεση συμμετοχή με δημοψηφίσματα,ανακλητότητα βουλευτών,άρση βουλευτικής ασηλείας,επιτροπή λογιστικού ελέγχου,απόδοση ευθυνών. Αν ολα αυτά δεν ειναι πολιτική θέση, τι είναι;
Αυτό που συμβαίνει δεν είναι μονο μια επανάσταση πολιτική αλλά ταυτόχρονα και μια επανάσταση πνεύματος και συνείδησης. Μια ανθρώπινη επανάσταση που τα αποτελέσματα της θα τα δούμε αργότερα.απλώς η πολιτική ηταν η πρώτη και η επείγουσα. Σε μια περίοδο πολιτικής ανυπαρξίας και στο τέλος μιάς εποχής κοινωνικής ασυδωσίας και ατομικισμού,ο λαός της χώρας μαζεύτηκε στις πλατείες για να αναδείξει ανθρώπινες αξίες και να φωνάξει οτι είμαστε όλοι μαζι και είμαστε ένα. Οτι το "εγω" τελείωσε και πάμε στο "εμείς". Αυτή είναι η νέα τάξη πραγμάτων κι αν κάποιοι φοβούνται δεν είναι τα παιδιά στις πλατείες. Ειναι όλοι αυτοί που κατέχουν θέσεις ,αξιώματα και συμφέροντα στη καθεστηκυία τάξη που φεύγει και αρνούνται να το καταλάβουν και να το αποδεχτούν,γι αυτό είτε το πολεμάνε είτε προσπαθούν να το καπηλευτούν για να σε συνεχίσουν να σέρνονται και στη νεα εποχή. Σ' αυτούς θέλω να πώ με σιγουριά οτι δεν ανήκουν εδώ. Γιατί αν ηταν, θα το είχαν κάνει ηδη και δε θα περίμεναν τη σιγουριά των πολλών και αυτά τα ζώα τα μυρίζουμε απο μακρυά.
Αν αυτό είναι ενα παιδί που κάνει τα πρώτα του βήματα ,μην το περιμένετε στη γωνία για να του ασκήσετε κριτική, μην το αφήνετε να το βαράνε και μη περιμένετε να έχει αντιδράσεις ενηλικα και να σας φέρει το φαγήτο στο πιάτο. Καταλάβετέ το και βοηθήστε το. Καταλάβετε ποια είναι η ανάγκη που έσπρωξε τοσο κόσμο στις πλατείες.Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση..
Σκοπίμως δεν αναφέρομαι στα γεγονότα της 29ης Ιουλίου-αν και θα το ήθελα πολυ-για να μη χαθεί ο πραγματικός μας στόχος. Απλως θα ζητήσω συγνώμη εκ μέρους αυτών που δεν ζήτησαν...
Η νέα τάξη πραγμάτων περνάει πρώτα απο μέσα μας..το πρώτο βήμα εγινε! Καλό μας Ταξίδι...
*Ο Μάριος είναι στην Πλατεία από την αρχή του εγχειρήματος, έχει πιστέψει, έχει μιλήσει, έχει ποτιστεί με χημικά και παραμένει εκεί ως ένας ακόμα που παλεύει, απεκδυόμενος την όποια φήμη και διασημότητα κουβαλάει από την καριέρα του. Και για όλους αυτούς τους λόγους, τον παραδέχομαι και τον συμπαθώ απεριόριστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου