Οργή,βγες έξω,εσύ !

Άλλη μια διαδήλωση.
Άλλη μια πορεία.
Άλλη μια μέρα χαμένη για την ανατροπή.


Ξέρω,"η ανατροπή δεν έρχεται σε μια μέρα",θα μου πείτε.
"Δίκιο έχετε",θα σας πω.


Όμως η εξέγερση έρχεται σε μία και μόνο στιγμή.


Η αγανάκτηση είναι πολλή.
Ο θυμός επίσης.
Ο κόσμος δεν ξέρει πως να διαχειριστεί αυτά τα έντονα αισθήματα αδικίας που τον πνίγουν.


Φωνάζει, βρίζει, ίσως τα βράδια στο σπίτι του να κάθεται να κλαίει για τα χαμένα, ίσως να μην τον παίρνει καν ο ύπνος σκεπτόμενος τα δύσκολα που έρχονται.


Όμως αυτά δεν αρκούν.


Ο κόσμος πρέπει να πάψει να φοβάται.


Και αυτός ο φόβος, πέρα από την εγγενή του πλευρά που αφορά το φόβο στο άγνωστο, έχει κατασκευαστεί μεθοδικά από την προπαγάνδα των πολιτικών και των υποδούλων τους ΜΜΕ.


"Αν πτωχεύσουμε θα πεινάσετε"
"Αν αντιδράσετε θα σας καταστείλουμε βίαια"
"Αν δε μας ψηφίσετε θα μείνετε ακυβέρνητοι"
"Αν βγούμε από την ΕΕ θα χαθούμε"
"Αν προσπαθήσουμε μόνοι μας θα αποτύχουμε"




Και ο κόσμος, στην πλειοψηφία του αδαής και κοινωνικοπολιτικά αστοιχείωτος, τα πιστεύει αυτά.


Όχι,δε θα χαϊδέψω αυτιά σήμερα.
Κοιμόμαστε.
Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα,καθώς έχω σίγουρα πολλά ακόμα να μάθω για αυτό το σαθρό και σκοτεινό Σύστημα και για τους μηχανισμούς του.


Η λήθη είναι βαθιά, είτε σας αρέσει είτε όχι.
Η αποχαύνωση έχει χτυπήσει κεντρικό νεύρο και έχει επιφέρει ιδεολογική και κοινωνική παραλυσία.


Κι αν κάτι μας έχει μείνει ως ελπίδα, αυτό είναι η οργή.


Η οργή που δεν αρκεί να τη διοχετεύουμε στα καφενεία, σε φιλικές συζητήσεις και στο τζάμι της τηλεόρασης όταν τα παπαγαλάκια ανακοινώνουν νέα αντιλαϊκά μέτρα.


Η οργή πρέπει να βγει στους δρόμους.


Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.


Την ψήφο σου την πούλησες, ή καλύτερα, τους επέτρεψες να την εξαγοράσουν. Μην τους δωρίσεις και τη ζωή σου.


Και μην ακούς εμένα να σου λέω "μην".
Βγες έξω και βρες το δίκιο σου.
Όσο κάθεσαι στον καναπέ συμβάλεις  στο έγκλημα. Και αυτό το έγκλημα αφορά εσένα. Άρα αυτοκτονείς.


Αν θες να αυτοκτονήσεις, δικαίωμά σου.
Εγώ ,παρόλα αυτά, θα φωνάζω και για σένα.
Γιατί ξέρω πως δεν είσαι χειρότερος από μένα. Απλά είσαι πιο φοβισμένος. Και κανείς δε γεννήθηκε ατρόμητος.


Ξέρω όμως πως με αυτά που θα δεις παρακάτω δε θα τρομάξεις.
Θα οργιστείς.
Δε θα τρομάξεις με τη βίαιη καταστολή.
Δε θα τρομάξεις με την μπότα στο κεφάλι ενός αβοήθητου.
Δε θα τρομάξεις με τα γκλοπ που πέφτουν με μανία πάνω στο ανυπεράσπιστο κορμί.


Θα οργιστείς που άφησες τόσο καιρό τον εαυτό σου να πιστεύει πως η οργή σου ήταν αδικαιολόγητη.


Ε,λοιπόν, δεν ήταν.


Αυτοί σε κλέβουν
Αυτοί σε πουλάνε
Αυτοί σε κοροϊδεύουν
Αυτοί σε βαράνε


Εσύ τους ψήφισες. Εσύ τους έδωσες το δικαίωμα να σε βιάζουν. Εσύ να τους το πάρεις πίσω.
Εσύ, όχι ο διπλανός σου. Πρωταρχικά εσύ.


Βγες έξω, υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εσένα.
Θα τους καταλάβεις όταν τους δεις.
Είναι αυτοί που περιμένουν από το διπλανό τους.
Μόνο που, αυτή τη φορά, ο διπλανός τους θα είσαι ΕΣΥ. Και δε θα φοβάστε τίποτα.









Είναι γνωστό πως ατρόμητος είναι αυτός που χτυπάει αλύπητα έναν ήδη παραδομένο και ανήμπορο εχθρό. Δικαίως, λοιπόν, θα πρέπει να χαρακτηρίσουμε ως ατρόμητους αυτούς τους φιλειρηνικούς ΜΑΤατζήδες. 










Υ.Γ: Το blogger εδώ και 36 ώρες αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Όλες αυτές τις ώρες, ήταν αδύνατο να αναρτήσει κανείς άρθρο. Επιπλέον, πολλά άρθρα "χάθηκαν". Ένα από αυτά ήταν και το παρόν. Ευτυχώς είχα αποθηκευμένο ένα προσχέδιο. Δυστυχώς κάποιες πληροφορίες λείπουν,αλλά φαντάζομαι πως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία,αφού αφορούσαν στο ενημερωτικό κομμάτι, το οποίο έχει εξελιχθεί από τη στιγμή που πρωτοαναρτήθηκε το άρθρο.