Απλά Πολίτες...

Κάτι ξεκίνησε χθες, στις 25 του Μάη.


Ο κόσμος βγήκε έξω.
Ναι,πολύ κόσμος. Ετερόκλητος κόσμος.


Άλλοι με ιδεολογίες,άλλοι πάλι όχι. Άλλοι με κομματικές προσκολλήσεις,άλλοι ανεξάρτητοι. Άλλοι πρώην-βολεμένοι, άλλοι χρόνια ανένταχτοι στο Σύστημα.


Μα όλους τους ένωνε ένα πράμα : Ένα ζοφερό παρόν κι ένα ακόμα πιο σκοτεινό μέλλον.


Όλους τους ένωνε η αδικία.
Και μια ανάγκη παγκόσμια: να αποτινάξουμε από πάνω μας το Φόβο.
Το Φόβο για αλλαγή, το Φόβο για δράση.



Χθες είδα μια κοινωνία κατακερματισμένη να προσπαθεί ξανά να επικοινωνήσει.
Να θέλει πάλι να ενώσει τα κομμάτια της.
Να αντιλαμβάνεται ότι τόσα χρόνια κάποιοι την ήθελαν σκορπισμένη και αδύναμη.


Ξέρετε τις απόψεις μου. Ξέρετε την ιδεολογία μου.
Δε θα πω ότι είναι σωστή.
Δε θα παραστήσω τον άμεμπτο.
Δε θα γίνω φωστήρας κανενός.


Θα κάνω ένα πράγμα μόνο:
Θα συνεχίσω να κοινωνώ τη γνώμη μου και να ακούω τους γύρω μου.
Και όχι με καφενειακή διάθεση επιβολής της δικής μου άποψης.
Θα το κάνω αυτό με σεβασμό.
Όλους μας έφερε στο δρόμο ένα πράμα: η Ανάγκη.


Η ανάγκη η δική μου ,για μια καλύτερη ζωή και για μια πιο δίκαιη κοινωνία δεν μπορεί να είναι ανώτερη ή καλύτερη από την ανάγκη αυτού που εξαπατήθηκε επανειλημμένως από τα κόμματα εξουσίας.
Κι οι δύο έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.
Άλλος με μικρότερη συνευθύνη, άλλος με μεγαλύτερη.
Άλλος με μικρότερη ανοχή προς το έγκλημα που διεξαγόταν τόσα χρόνια, άλλος με μεγαλύτερη.


Αλλά δε με απασχολούν αυτά πλέον.
Τα Μνημόσυνα της πρώην-Δημοκρατίας μας έχουν γίνει και τα κόλλυβα είτε τα φάγαμε,είτε τα φτύσαμε.

Σήμερα μιλάμε για τη Ζωή και όχι για το Θάνατο.

Σήμερα μιλάμε για την Αναγέννηση μιας δίκαιης κοινωνίας.


Εκεί,στους δρόμους, γράφονται τα Μανιφέστα.
Εκεί, στους δρόμους, βρίσκεται το δίκιο των πολλών.
Εκεί, στους δρόμους δίνονται οι αγώνες για ένα καλύτερο αύριο.
Εκεί, σε μια πλατεία γεμάτη Ελπίδα, γράφεται η Ιστορία.


Δε με νοιάζει που κάποιοι είναι πολιτικά ανερμάτιστοι. 
Αυτούς είναι που θέλω περισσότερο εκεί μαζί μου. Για να δουν πώς λειτουργεί η Δημοκρατία, για να δουν πως αποκτά η κοινωνία αλληλεγγύη ,για να καταλάβουν πώς διεκδικούνται τα δίκαια αιτήματα.

Η αυτοκριτική απαραίτητη.
Κάποιοι την έκαναν πριν κατεβούν στις πλατείες.
Κάποιοι θα την κάνουν αφού γυρίσουν σπίτι τους το βράδυ.
Οι Πρώτοι, είναι έτσι κι αλλιώς μαζί μας.
Οι Δεύτεροι όμως είναι αυτοί που θα αναζωογονήσουν το κίνημά μας.


Δεν είμαστε αγανακτισμένοι πολίτες.
Απλά τώρα αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πώς είναι να είμαστε Πολίτες.
Και είναι πολύ ωραίο να είσαι Πολίτης...