Αμπελοφιλοσοφία: Ωδή στον Νεο-Έλληνα (ο Ελληνάρας στα...χειρότερά του!)

Χαίρετε!

Και δε χρησιμοποιώ τυχαία αυτόν το χαιρετισμό… Εύχομαι πραγματικά να «χαίρετε».

Να χαίρετε αγάπης, να χαίρετε εμπιστοσύνης, να χαίρετε υγείας …

Ξέρω πως όλες οι ευχές, λίγο-πολύ, είναι κοινότοπες, αλλά κάθε ευχή που βγαίνει απ’ την καρδιά, είναι ευχή που αξίζει να δοθεί και να πιάσει τόπο.

Ελπίζω , κατ’ αρχάς, οι μέρες των γιορτών να πέρασαν ευχάριστα για όλους.

Επίσης ελπίζω να μη χλαμπακιάσατε τον αγλέορα ( κάτι που έκανα εγώ ας πούμε…) και να μην  αντιμετωπίσετε προβλήματα με χοληστερίνες, ζάχαρο και όλα αυτά τα δυσάρεστα (αλλά τόσο αμαρτωλά ηδονικά ρε γαμώτο! )

Αρκετά όμως με τις ευχές και τα συναφή. Άντε, γιατί στο τέλος θα μας πούνε και ντιντίδες (είναι  και τη μόδας…) .

Περνάω ευθύς αμέσως στο θέμα μου, το οποίο δεν είναι άλλο από τις αμπελοφιλοσοφικές συζητήσεις του Έλληνα, γύρω από ένα τραπέζι γεμάτο με αποφάγια.

Ξέρετε, εδώ και πολλά χρόνια παρατηρώ αυτό το φαινόμενο, με καθαρά κοινωνιολογική ματιά. Η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν έχω καταλήξει σε ένα αρραγές συμπέρασμα:

Γιατί ο Έλληνας να φτιάχνεται τόσο πολύ με τέτοιες υπαρξιακές-κοινωνικές-ψευτοφιλοσοφικές-πολιτικές  συζητήσεις ;

Αρχικά, πίστευα πως φταίει το γονίδιο .

Βλέπετε, οι Αρχαία Έλληνες  (ειδικά οι Αθηναίοι) λάτρευαν να κάθονται με τις ώρες στα ανάκλιντρά τους, να πίνουν άφθονο κεκραμένο οίνο και να φιλοσοφούν με τις ώρες σχετικά με οτιδήποτε  παρατηρούσαν ή σκέφτονταν και τους προβλημάτιζε.  

Έπειτα  όμως σκέφθηκα ότι δεν έχουμε καμιά βιολογική συγγένεια με του αρχαίους ημών, οπότε απέρριψα αυτό το ενδεχόμενο.

    Μετά, επιχείρησα να το εξηγήσω βάσει Παιδείας: Διδασκόμαστε Αρχαία Ελληνική γραμματεία,  παίρνουμε ως πρότυπο τις συνήθειές τους και πράττουμε αναλόγως.

Φυσικά και αυτό απορρίφθηκε, καθότι οι περισσότεροι νεοέλληνες που αμπελοφιλοσοφούν το μόνο που ξέρουν για τους Αρχαίους είναι αυτό που τους είπε ο Λιακόπουλος στο Μακεδονία TV.

Α, ψέματα… Ξέρουν και το κλασσικό: «Όταν εμείς φιλοσοφούσαμε, οι άλλοι σκαρφάλωναν ακόμα στα δέντρα! Τους γαμάγαμε όλους αυτούς ρε! Και τώρα μας το παίζουνε και κάποιοι! Μαλάκες ε μαλάκες! Σας τα μάθαμε όλα εμείς και περνιέστε και για έξυπνοι! »

      Τέλος, σκέφτηκα πως δεν έχει να κάνει με το παρελθόν μας. Τουλάχιστον όχι με την Αρχαιότητα.

Το ότι και εμείς, αλλά και αυτοί (οι Αρχαίοι ημών ντε!)  αρεσκόμαστε στο να φιλοσοφούμε, αποτελεί ,εντέλει, σύμπτωση.

Επομένως, τώρα που καταλήξαμε σε αυτό το μερικό συμπέρασμα, μπορούμε να επιχειρήσουμε να διατυπώσουμε μια ολοκληρωμένη άποψη πάνω στο βασικό μας ερώτημα.

-Ο Έλληνας γουστάρει να το παίζει έξυπνος.

Οκ, σιγά το νέο, θα πει ο κακόβουλος αναγνώστης μου.

Δεν είναι νέο, το ξέρω. Αλλά παίζει τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξη του σκεπτικού μου.

-Ο Έλληνας γουστάρει να το παίζει ξερόλας. Το «δεν ξέρω» είναι άγνωστη λέξη σε μια παρέα , όπου κάθε ημι-ηλίθιος προσπαθεί να πείσει τον άλλο ημι-ηλίθιο ότι ξέρει περισσότερα απ’ αυτόν ( όλα αυτά συνοδεύονται με τις κλισέ φράσεις «έχω διαβάσει  βιβλία εγώ ρε!» , «άντε διάβασε κανά σοβαρό βιβλίο ρε μαλάκα!» , «παρακολουθώ μόνο Κρατική Τηλεόραση» - αυτό ακόμα δεν κατάλαβα γιατί το λένε ως θετικό ) .

Ένα από τα πολλά βιβλία που (δεν) έχει διαβάσει ο μέσος Έλληνας.

-Ο  Έλληνας γουστάρει να είναι «ο Ένας».

Οκ, αυτόν τον κομπλεξισμό δεν τον έχουν μόνο οι Έλληνες. Αλλά εμείς τον έχουμε αναγάγει σε Επιστήμη (άντε και οι Άγγλοι…) .

Γουστάρει τόσο πολύ να είναι «μοναδικός», «επιούσιος», που άμα μπορούσε θα είχε κάνει μήνυση στους  Wachowski που δεν έκαναν τον  Neo   Έλληνα. (ή θα υποστήριζε πως ο ΛεΜπρον έχει Ελληνικές ρίζες..!)

-Ο Έλληνας είναι επιδειξίας. (όχι δεν εννοώ εκείνον τον τύπο με την καπαρντίνα  που είχες συναντήσει στα σκαλάκια της εκκλησίας στα 14 σου – αλήθεια, ήταν η πρώτη φορά που είδες πράγμα να αψηφά τη βαρύτητα;  )

Γουστάρει να νομίζουν οι υπόλοιποι ημιμαθείς ότι αυτός είναι ο πιο ημιμαθής απ’ όλους. Σκαρώνει ένα σωρό ανύπαρκτες θεωρίες (που δήθεν έχει διαβάσει στο Βήμα-Science) σε χρόνο ντε-τε  και βάζει και λίγη σάλτσα στατιστικών στοιχείων (πάντα από το μυαλό του φυσικά…) , για να δώσει κύρος στην ελεεινή του άγνοια.

Άρα, καταλήγουμε στο ότι ο  νέο- Έλληνας   :

-Γουστάρει να το παίζει έξυπνος

-Τρελαίνεται να το παίζει ξερόλας

- Ηδονίζεται στην ιδέα ότι είναι «μοναδικός»

-Είναι επιδειξίας χειρότερος κι από τον Νίκο τον Κουλό που έχουμε στην Καλαμάτα.

      Λαμβάνοντας ,λοιπόν, υπ’ όψιν όλα αυτά, δεν μπορώ παρά να φτάσω στο εξής συμπέρασμα:

Ο  Έλληνας είναι ένα ον άκρως φαντασμένο, που προτιμά να αυταπατάται  πείθοντας ακόμα και τον εαυτό του ότι είναι κάτι το ξεχωριστό, φέρει πολλαπλά συμπλέγματα κατωτερότητας που τα μετατρέπει έπειτα σε κόμπλεξ ανωτερότητας, προτιμά να αναλίσκει την όποια φαιά ουσία του σε άσκοπες  και ατελέσφορες συζητήσεις, λατρεύει να μιλά γιατί ,κατά βάθος, σιχαίνεται να πράττει.

Ναι, ο κλασικός ο μαλάκας  ο Έλληνας  ζει ανάμεσά μας και είναι ένας  φαντασμένος ημιμαθής του κερατά.

Και αν κάτι από τα παραπάνω σας θύμισε έστω και στο ελάχιστο τον εαυτό σας, τότε αρχίστε να ανησυχείτε. Στηθείτε μπροστά στον καθρέφτη και ρίχτε του μια γροθιά με όλη σας τη δύναμη – ίσως τότε ξυπνήσει το είδωλό σας και προσγειωθείτε επιτέλους στην πραγματικότητα.

Εγώ έσπασα ήδη τον δικό μου. Και θα σπάσω κι άλλους, όσους χρειαστεί για να μην έχω κανένα κοινό με τον Ελληνάρα που περιέγραψα.

Καλή χρονιά , με δύναμη, με πάθος, με φαντασία, με οργή, με πράξεις και με πολύ Έρωτα.

Υ.Γ.1 : Επειδή δεν είμαι μηδενιστής, γνωρίζω καλά πως ορισμένες φορές είναι αρετή και ευλογία αυτό το γνώρισμα που έχουμε ως λαός να καταπιανόμαστε με τέτοιες συζητήσεις. Προσωπικά έχω υπάρξει πολλές φορές μέλος παρέας που τη βρίσκει το ξημέρωμα στο μπαλκόνι, να συζητάει ακόμα με το ίδιο πάθος και να προβληματίζεται. Δεν σας κρύβω ότι τις λατρεύω κάτι τέτοιες συνευρέσεις. Αλλά μόνο με άτομα που ξέρω πως μπορούν να σκέπτονται και που ξέρουν να σέβονται το συνομιλητή τους. Και, σίγουρα, με άτομα που είναι ειλικρινή και δεν επιχειρούν να παραστήσουν τους πολυμαθείς- εκτός κι  αν όντως είναι!

Υ.Γ.2 : Εύχομαι το 2011 να είναι μια χρονιά με λιγότερα λόγια και περισσότερα έργα.