Ταξίδι στο Χρόνο (μέρος ΙΙ)

Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στο Ταξίδι στο Χρόνο και στον τρόπο που αυτό θα μπορούσε κάποια στιγμή να καταστεί εφικτό.

Σήμερα θα ασχοληθούμε μόνο με το Ταξίδι στο Παρελθόν.

Σας προειδοποιώ από την αρχή: Όποιος δεν είναι έτοιμος να ζαλιστεί, να μπερδευτεί και να στροβιλιστεί σε χωροχρονικές δύνες του Παραδόξου , να μην διαβάσει τα παρακάτω.

-Και τώρα που δόθηκαν οι απαραίτητες εξηγήσεις/προειδοποιήσεις, ας αρχίσουμε…-

Θα πρέπει εξ’ αρχής να κάνουμε μια υπόθεση:

Έστω ότι έχουμε καταφέρει να κατασκευάσουμε αυτή την περιβόητη   Χρονομηχανή και είμαστε έτοιμοι να τη χρησιμοποιήσουμε.

Έστω επίσης ότι ,όλοι εμείς, είμαστε μια επίλεκτη ομάδα οραματιστών επιστημόνων που έχουμε επιλεγεί για να κάνουμε το Πρώτο Ταξίδι στο Χρόνο.

Συσκεπτόμαστε, λοιπόν, και προσπαθούμε να κάνουμε  προβλέψεις για το τι θα συναντήσουμε σε αυτό μας το Ταξίδι. Πώς θα είναι ο Χρόνος; Πώς θα είναι οι συνθήκες;

Αν θελήσουμε να πάμε στο Μέλλον, λίγο-πολύ μπορούμε να φανταστούμε τι θα μας περιμένει: Μελλοντικές πόλεις, μελλοντικοί εαυτοί, μελλοντικοί πόλεμοι. Όλα θα αποτελούν την μοναδική έκφραση μια πλειάδας σημερινών ενδεχομένων/πιθανοτήτων. Με άλλα λόγια, θα δούμε ένα μόνο ενδεχόμενο από τα άπειρα που υπάρχουν σήμερα για οποιαδήποτε μελλοντική στιγμή.

Όμως, όταν θελήσουμε να πάμε στο παρελθόν, πολλά πράγματα θα μας προβληματίσουν. Τα παράδοξα θα καραδοκούν σε κάθε γωνιά και θα ξεπηδάνε ως τρομαγμένοι αρουραίοι μέσα σε πλοίο που βυθίζεται.

-Για αυτά τα παράδοξα θα μιλήσουμε σήμερα. Παράδοξα που έχουν προβληματίσει κατά καιρούς διάφορους Επιστήμονες. Παράδοξα που έχουν ,όμως,  εμπνεύσει και πάμπολλους συγγραφείς Επιστημονικής φαντασίας:  από τον Robert Zemeckis και το “Back to the Future”,  μέχρι τον  Michael Crichton και το “Timeline”  .

Το περίεργο είναι πως –πολύ συχνά- οι προβλέψεις αλλά και οι προβληματισμοί που θέτουν οι συγγραφείς είναι πολύ πιο εύστοχοι από αυτούς των Επιστημόνων.

Γιατί, για το Ταξίδι στο Χρόνο, αυτό που πρωτίστως χρειάζεται δεν είναι η γνώση, αλλά η Φαντασία… -

 ΠΡΑΚΤΙΚΆ  ΤΩΝ ΣΥΣΚΈΨΕΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΉΣ ΟΜΆΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟ  «Ταξίδι στο Παρελθόν»   

(σημειώσεις  από το Ημερολόγιο του μέλους  «Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός» )

 1.        Η ομάδα αποτελείται από ενδιαφέροντες ανθρώπους. Όλοι έχουν το καλό να αμφισβητούν ,αλλά και να δέχονται. Όλοι τους δείχνουν αποφασισμένοι για αυτό το μεγάλο εγχείρημα. Κανείς όμως δε δείχνει το φόβο του. Ούτε εγώ…

  

 2.       Αρχικά ετέθη το ζήτημα του Παραδόξου της Συνέχειας του Χρόνου.

Αν γυρίζαμε πίσω στο χρόνο, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη διατάραξη του χωροχρονικού συνεχούς (σύμφωνα με τη Θεωρία του Χάους και τους Νόμους της ). Τι αντίκτυπο θα μπορούσε να έχει αυτό στο παρόν μας;  Το παρόν μας είναι όπως είναι επειδή εμείς έχουμε ήδη ταξιδέψει στο παρελθόν, ή όταν επιστρέψουμε από το ταξίδι μας θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα τελείως διαφορετικό ενδεχόμενο του παρόντος; Με άλλα λόγια, αυτό που ζούμε είναι αποτέλεσμα αυτού που θα κάνουμε (δηλαδή της επιστροφή μας στο παρελθόν) ή το Ταξίδι μας θα προκαλέσει μια διαφορετική αλληλουχία , οπότε η επιστροφή μας θα πραγματοποιηθεί σε ένα εντελώς διαφορετικό Παρόν απ’ αυτό που αφήσαμε φεύγοντας ;

  

  3.      Θα μπορέσουμε άραγε να επιστρέψουμε ποτέ σε αυτό που τώρα αποκαλούμε «παρόν» ;  Πώς θα μπορέσουμε να διακρίνουμε αν η επιστροφή μας θα γίνει στο σημερινό μας Παρόν και όχι σε κάποιο τυχαίο «μέλλον» ;

  

  4.       Στην περίπτωση που αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα αυτού που έγινε στο Παρελθόν, πώς θα ξέρουμε τι να κάνουμε γυρνώντας στο Παρελθόν ώστε να έχουμε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα;  Μάλλον άκυρη σκέψη, αφού ό, τι και να κάνουμε είμαστε καταδικασμένοι από το ίδιο μας το παρόν να κάνουμε ακριβώς αυτό που έπρεπε…

  

  5.       Αν ισχύει το σημείο #4, τότε παραδεχόμαστε πως ,ακόμα και να γυρίσουμε στο παρελθόν για να «διορθώσουμε» κάτι , είναι ανώφελο, αφού το βιώσαμε στο παρόν μας ως αποτέλεσμα αυτού που κάναμε στο παρελθόν. (!)

  

  6.       Δηλαδή, αν δεχθούμε τα σημεία #4 και #5, σημαίνει πως θεωρητικά μπορεί να έχουν ταξιδέψει και άλλοι στο Παρελθόν, και να προκάλεσαν αυτά που βιώνουμε τώρα στο παρόν μας ή να απέτρεψαν κάτι που ποτέ δε βιώσαμε; Πώς μπορούμε να ξέρουμε ,άραγε, πως δεν ορίζουμε από μόνοι μας τις τύχες μας; Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι όλα αυτά που ζούμε δεν είναι αποτέλεσμα ενός Μελλοντικού Ταξιδιού στο Παρελθόν; (τρομάζω με την ιδέα αυτή και συνειδητοποιώ την τεράστια ευθύνη που έχω ενώπιον όλης της Ανθρωπότητας… Νομίζω πως και οι συνάδελφοί μου αισθάνονται το ίδιο, γιατί δείχνουν πλέον πολύ πιο ανήσυχοι…)

  

   7.       Αν γυρίσουμε πίσω στο 1904 και δώσουμε στον Einstein τις εξισώσεις της Ειδικής Σχετικότητας για να τις δημοσιεύσει ο ίδιος(ένα χρόνο πριν τη δημοσίευσή τους), τότε ποιος ανακάλυψε εντέλει την Ειδική Σχετικότητα; Εμείς τη μάθαμε από τον Einstein, αλλά τώρα του την έχουμε παραδώσει εμείς οι ίδιοι! Ποιόν θα πρέπει να ευχαριστεί η Ιστορία, εμάς ή τον Einstein ; Θα την ανακάλυπτε άραγε ο Albert αν δεν του την είχαμε «δείξει» εμείς ;  Με πόσα άλλα ανθρώπινα επιτεύγματα θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει ακριβώς το ίδιο; Ποιος μας δίδαξε εμάς για όλα αυτά τα επιτεύγματα; Οι παρελθοντικοί μας εαυτοί;   (Η ομάδα δείχνει πλέον πολύ ανήσυχη. Κάποιοι έχουν αρχίσει να μπερδεύονται επικίνδυνα. Άλλοι να τρομοκρατούνται… Ένας ειδικός ψυχολόγος εισέρχεται εκτάκτως στην ομάδα για να υποστηρίξει όσους έχουν καταρρεύσει. Κανείς δε θέλει να του μιλήσει πάραυτα. Όλοι όμως το έχουν ανάγκη… Ακόμα κι εγώ… )

   

   8.      Αν επιχειρούσαμε να γυρίσουμε στο 1937 και να δολοφονήσουμε  τον Χίτλερ, θα τα καταφέρναμε ή ,εφόσον ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος  είναι γεγονός, είμαστε καταδικασμένοι να αποτύχουμε σε αυτή την απόπειρα ;  

  

   9.      Αν ισχύει το σημείο #8, τότε πράγματι ζούμε ένα και μοναδικό ενδεχόμενο. Αυτό όμως αντιβαίνει κάθε Νόμο της Θεωρίας του Χάους, η οποία μιλάει για άπειρα ενδεχόμενα και άπειρα Παρελθόντα, Παρόντα και Μέλλοντα.

  

   10.   Αν κάνουμε το ταξίδι στο Χρόνο και καταφέρουμε να επιστρέψουμε στο «σωστό» Παρόν, στο δικό μας Παρόν δηλαδή, αυτό θα σήμαινε ότι μπορεί να υπάρχουν και άπειρα παράλληλα Παρόντα, που εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε ,αλλά και πάλι υπάρχουν! Μήπως το Ταξίδι στο χρόνο μπορεί να μετατραπεί σε μια δίοδο προς ένα Παράλληλο Σύμπαν, όπου όλα τα γεγονότα πριν τη χρονική στιγμή της επιστροφής μας στο Παρελθόν είναι ίδια, αλλά από κει και έπειτα όλα αλλάζουν; Δηλαδή, αν γυρίσουμε στο 1800 και επιστρέψουμε ξανά στο 2010, θα έχουμε τη Θεωρία του Νεύτωνα, αλλά δεν θα έχουμε πιθανότατα τη Θεωρία του Einstein ; Ενώ αυτοί που αφήσαμε πίσω μας, φεύγοντας από το Παρόν, θα έχουν και τις δύο, ακριβώς όπως τις γνωρίσαμε κι εμείς… Αν είναι έτσι, θα μπορούσαμε εμείς να δώσουμε στην Ανθρωπότητα του Παράλληλου Σύμπαντος την Σχετικότητα! Αλλά, από πού θα πούμε ότι τη μάθαμε; Θα μας πιστέψει κανείς ή θα μας περάσουν όλους για τρελούς;

  

    11.   Τα Παράδοξα δεν έχουν τελειωμό… Πολλοί εκ των συναδέλφων μου ήδη αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την ομάδα, προφασιζόμενοι λόγους υγείας. Δυο-τρεις νοσηλεύονται στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου που φιλοξενεί το Πείραμα της Επιστροφής Στο Παρελθόν. Μόνο εγώ και ένας Ρώσος, ο Sergei ,έχουμε μείνει αλλά νομίζω πως κι εμείς θα έχουμε την ίδια κατάληξη με τους υπόλοιπους…

  

   12.    Δεν έχουμε κουράγιο να συζητήσουμε για το Ταξίδι μας. Το μόνο που κάνουμε είναι να καθόμαστε σιωπηλοί κοιτώντας τη Χρονομηχανή-Είναι τόσο όμορφα φτιαγμένη… Όλα τα κομμάτια κατασκευασμένα και συναρμολογημένα άψογα. Η τελευταία λέξη της Επιστήμης και της Τεχνολογίας βρίσκεται πάνω και μέσα σε αυτό το κατασκεύασμα…-

 Έχω ήδη αποφασίσει τι θα κάνω. Θα γυρίσω πίσω. Όχι στο Χρόνο. Θα γυρίσω πίσω στην κοινή και βαρετή ζωή μου. Μπορεί η Επιστήμη να είναι έτοιμη για το Ταξίδι στο Χρόνο, αλλά το ανθρώπινο μυαλό όχι… Εύχομαι κάποιοι άλλοι, σε κάποιο μέλλον ή σε κάποιο παρελθόν, να βρουν το σθένος να κάνουν αυτό το τεράστιο άλμα. Αν και νομίζω πως όποιος επιχειρήσει πρώτος το Ταξίδι στο Χρόνο δε χρειάζεται να είναι θαρραλέος. Αδαής χρειάζεται να είναι…

   - Τέλος Πρακτικών. Να αρχειοθετηθεί ως "Άκρως Απόρρητο". -